De scholekster: een bonte piet

30 tot 50 broedparen scholeksters per jaar in de polders rond Oss

Als je natuurliefhebbers over de ‘bonte piet’ hoort praten, hebben ze het niet over een mooi gekleurde kanarie, maar over ‘de scholekster’. Waarom: allereerst ‘bont’. De veren van de scholekster zijn zwart­-wit, maar hij heeft een oranje-rode snavel en roze poten. Vandaar dat hij en vanwege al die kleuren en zijn grootte er zeer opvallend en nogal bont uitziet. De naam ‘piet’ komt van zijn geluid: ‘te-piet, te-piet’, en dat dan vaak meerdere keren herhaald. Mannetje en vrouwtje zien er hetzelfde uit.

Weidevogel
De scholekster hoort bij de weidevogels, hoewel het van oorsprong een kustvogel is. Maar langzaam hebben ze ook de weilanden en akkers ontdekt en tegenwoordig zelfs platte daken. Opvallend bij de scholekster is dat hij zijn snavel kan aanpassen aan zijn voedsel. Spitser bij zacht voedsel en stomper als ze in de winter in de Waddenzee en de Delta schelpen eten en die ze moeten openkraken. Bij ons bestaat het voedsel vooral uit regenwormen, emelten en andere insecten. In tegenstelling tot andere weidevogels worden de jongen nog wekenlang door de ouders gevoerd, daarom treffen we vaak families bij elkaar aan.

Aantallen
Scholeksters kunnen meer dan 30 jaar oud worden, de oudste bekende werd 43 jaar. Ze blijven meestal trouw aan een eenmaal gekozen broedplek en dat maakt ze kwetsbaar bij verslechterende omstandigheden. In Nederland is al jarenlang een daling van het aantal broedende scholeksters aan de gang. Gelukkig zijn er toch nog zo’n 40.000 broedparen in Nederland, vooral in Noordwest Nederland. In Brabant zijn de polders rond Oss een belangrijke broedplaats. De aantallen schommelen meestal tussen de 30 en 50 broedparen.  Het aantal eieren dat uitkomt is hier in de regio meestal erg hoog (meestal meer dan 50% en in sommige jaren zelfs 100%), waarmee we een belangrijke bijdrage leveren aan de instandhouding van de ‘bonte piet’.

Meer over vogels in de Oss polders

Foto’s: Theo van Orsouw (IVN Oss)