Hoe verder met de bossen van De Maashorst
Begin 2020 stelden Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant de Brabantse Bos Strategie vast. Een plan om in Brabant 40 miljoen rijkere boomsoorten te planten op 13.000 hectare in Brabant. Meer bos betekent dat meer CO2 vast kan worden gehouden en fijn stof afgevangen kan worden. Omdat rijkere boomsoorten meer voedingsstoffen in de bodem brengen, kan op termijn de verzuurde bodem zich herstellen. Dit zal gunstig uitpakken voor de biodiversiteit die door stikstoflast en verdroging als gevolg van beregening en klimaatverandering onder grote druk staat. Interessant is de vraag wat deze strategie kan betekenen voor de Maashorst. Het Noordoost-Brabantse gebied loopt al een tijdje voorop met bosomvorming. Met wisselend succes overigens.
De gemeente Oss is de eerste die in het deelgebied Herperduin tussen Berghem en Herpen en nabij Schaijk start met rigoureuze omvorming van het oersaaie productiebos. Het bos komt er even uit te zien alsof er een orkaan door heen is geraasd. Grote Amerikaanse Eiken gaan plat of worden geringd. Het roept meteen veel weerstand op onder natuurliefhebbers en burgers. Al snel blijkt het echter prachtige natuur op te leveren en de weerstand smelt als sneeuw voor de zon. Het bosomvormingprincipe landt hierna in het zogenaamde Maashorstmanifest dat door alle betrokken partijen wordt ondertekend. De Maashorst wordt definitief een gebied met de focus op “procesnatuur” gericht op natuurlijke processen en biodiversiteit.
Door een goede samenwerking in de Maashorst tussen Ark Natuurontwikkeling, Staatsbosbeheer, gemeenten, provincie, waterschap en Stichting Natuurorganisaties de Maashorst ontstaat er een flow in de Maashorst. Er worden kleine stappen gemaakt in het aankopen van landbouwgronden waardoor een steeds groter open graasgebied ontstaat omringd door gevarieerd bos met een struik- en boomlaag. De bosomvorming en begrazing dragen bij aan de Biodiversiteit. De tijd van monotone productiebossen is definitief voorbij.
De conclusies van de twee auteurs, Nico Ettema en Jos van der Wijst, zijn duidelijk: stop met het kappen en afvoeren. Kap geen oudere bospercelen. Het uitgangspunt moet worden “meewerken met de natuur”. Stop het werken met zware machines. Gooi de diepe ruilverkavelingsloten dicht aan de uiteinden. Ze kunnen wel prima dienst doen als opvang van hoosbuien. Kijk wat de natuur zelf aangeeft door de groei van kensoorten. Successie is een geleidelijk proces. Je kunt geen fases overslaan. Dus die soorten moeten aangeplant worden, die passen bij de bosflora. Kies voor aanplant op voormalige landbouwgronden. Begrazing levert veel op, maar houd delen die je wil ontwikkelen met rijke soorten buiten de begrazing. Dit vergroot de kans voor nieuwe soorten om door te komen.
Wil je het volledige rapport lezen: klik hier: Herstelplan 2020 Maashorst – Hoe nu verder
